Dairy day nine

Maandag 7 Juni 2010:
Vannacht slecht geslapen. Het was warm en ik werd om 5uur wakker van de moskee verder op. Dat was alles behalve fijn. Nu is het half 7 en ga ik even een douche nemen. Het is lekker weer dus grote kans dat we vandaag kunnen gaan werken op Alek Pam. Vandaag gaan we daar voor het eerst heen en meteen werken. ik ben benieuwd. De andere dagen dat we daar wilden gaan kijken kon het niet door het slechte weer. We nemen meteen wat speelgoed mee dus dat is leuk. We hebben er echt zin in. Op naar de boot waar we een leraar van het schooltje ontmoette die zichzelf DJ remember noemt. We gingen met een roeiboot die me aan Venetie doet denken. Op het water was het lekker. Eenmaal aangekomen na een uurtje zagen we het schooltje. Die zag er op het 1é gezicht erg leuk uit. We werden meteen leuk ontvangen en maakte kennis met de leraren en het hoofd van de school. Ze hebben wel 10x gezegd You’re welcome. We maakte ook kennis met Elisabeth de juf van de kleuterklas . wij krijgen ons eigen klasje met de jongste kinderen dus eerst gingen we ons klasje wat normaal als opbergruimte word gebruikt aankleden met de stikkers die we hadden gekocht. Het zag er al meteen een stuk leuker uit. We gingen samen met de juf de kindjes uitzoeken die in ons klasje kwamen. Dat waren best el een aantal kids en er kwamen er steeds meer. In het begin waren de kids nog een beetje de kat uit de boom aan het kijken. We zongen head schoulders knees en towns en oefende tellen tot 10 en het ABC oefende we met ze. Je merkt wel grote verschillen tussen dit schooltje en het schooltje op Big Ada. Hier spreken ze weinig engels tot niet dus het communiceren is erg moeilijk. Dat is even wennen want ze vinden alles zo interessant dat het soms té word. Als je hier iets uitdeelt reageren ze echt super super super enthousiast. Zelfs leraren die iets kregen gingen erom strijden. Na een pauze gingen we bij Elisabeth kijken. Ze zong met de kids het volgende; good better best, may i never rest until my good is better and my beter best. De kinderen zongen erg goed mee en voor ons was het tijd om weer terug te gaan met dj remember in de boot. We gingen naar een ander dorpje waar we moesten overstappen. Het was op het water stik heet dus we zijn goed verkleurd. Terug in Da foah gingen we naar het ziekenhuis waar we dokter Nahr ontmoette. Hij is het hoofd van het ziekenhuis. Ook hij heette ons hartelijk welkom. Ze zin hier echt super vriendelijk. We gingen ook nog even langs de kinderkamer waar een aantal zieke kindjes waren. We hadden ballonnen en knuffels mee en toverde veel glimlachjes op de toetjes van de kinderen. Een moment om niet meer te vergeten. De ouders vonden de ballonnen net zo interessant, dat was wel even lachen. Ze werden zo weer kind hahah. Terug naar huis met de trotro deden we een hapje eten en nu zijn we spelletjes aan het doen. Morgen weer naar het schooltje. Lots of love Tamara