Maandag 5 Juli 2010
Door: tamzie
Blijf op de hoogte en volg tamara
05 Juli 2010 | Ghana, Accra
Maandag 5 Juli 2010:
De dag dat we naar huis vertrekken. Het was een lange dag. We zijn nog eventjes langs de nieuwe studenten geweest en hun wat verteld en tips gegeven. Daarna hebben we onze laatste spulletjes ingepakt. Mijn koffer ging niet helemaal dicht dus ik moest mijn handdoek achterlaten. Gelukkig konden al mijn souvenirs erin dus dat is mooi. Ik vrees voor mijn koffer die hoogstwaarschijnlijk te zwaar is. Rond een uurtje of 4 stond Emanuel onze watchman voor de deur om ons goede dag te zeggen. Ook onze taxichauffeur die te voor een ghanees stipt op tijd is was er om 4 uur. Emanuel pakte mijn zwaarste koffer links en de zwaarste van Kelly aan zijn rechter arm en hoppa sjouwe maar. Nou hij gaf geen kick terwijl Kelly en ik sjouwend met onze lichtste koffers aan de haal gingen. In onze taxi ging de reis naar Accra airport super snel. Onze taxichauffeur reed aardig hard. Bij Accra pakte we een karretje en gingen we relaxen op het vliegveld. We zagen Kees en Joke en deden een drankje met hun. We hoorde via hun dat onze koffers gecontroleerd moesten worden dus dat gingen we maar doen. Gelukkig hoefde maar een koffer van mij open en konden we weer terug gaan zitten. We hadden echt bijna geen geld meer alleen nog maar euro’s dus van onze laatste euro’s gingen we wat te eten kopen en vlak daarna konden we inchecken. In de rij nog even gekletst met een Ghanees en de baliemedewerkster was super aardig. Ze vroeg wat we gedaan hadden en het leukste was dat ze onze te zware koffers door liet gaan. Dat was een flinke opluchting. We gingen naar boven door de douane en gingen even een aantal winkeltjes bezichtigen. We lazen wat in onze gestolen boeken uit ons huisje haha en mochten naar onze gate. Daar stonden er buiten honderden mensen muziek te maken en te dansen en er was een rode loper en veel paparazzi. We kregen te horen dat het Ghanese team aan kwam. We hadden een uurtje vertraging en toen het vliegtuig van de voetballers aankwamen mochten wij ook ons vliegtuig in. Beetje jammer want nu mistte we de voetballers. Gelukkig liepen we buiten vlak langs ze dus konden we ze nog even zie. In het vliegtuig sliepen we gelukkig een aantal uurtjes en we waren zo in Tripoli. Daar deden we wat yatzee op het vliegveld en hoefde we gelukkig minder lang te wachten omdat we vertraging hadden in Accra. Het duurde maar even en voordat we alweer landden in Nederland. Daar duurde het lang voordat we door de douane waren. Onze koffers hadden we gelukkig al snel. Ik had geen idee wie er voor mij aan schiphol stonden. Ik liep door de deur en daar stonden Shirley, Mandy, Sabina mijn ouders en Natasja. Ze hadden spandoeken en ballonnen. Ik was meteen ontroerd en super gelukkig. Nadat ik iedereen geknuffeld had gingen we richting huis waar we onderweg nog wat eten. Thuis hing er een spandoek met de tekst; Eerst in Ghana vertoeven, nu weer in Hoeven. Super leuk. Shirley ging met mij mee naar huis. Binnen gaf ik mijn cadeautjes wat iedereen super leuk vond. Rond een uur of 7 kwamen ze van de scouting mij ophalen en liepen we naar de tuin van een van de leidsters. Daar stonden alle kids met een rokje en deden een dansje en hing er een poster; welkom thuis tamara. In de avond kwamen wat vrienden langs van mijn ouders en keken we de wedstrijd van Nederland. Waar we wonnen. Dat heb ik gemist zeg, het Nederlandse team voor de tv supporteren. Het was een geslaagde avond al was ik erg moe. Lots of love Tamara.
De dag dat we naar huis vertrekken. Het was een lange dag. We zijn nog eventjes langs de nieuwe studenten geweest en hun wat verteld en tips gegeven. Daarna hebben we onze laatste spulletjes ingepakt. Mijn koffer ging niet helemaal dicht dus ik moest mijn handdoek achterlaten. Gelukkig konden al mijn souvenirs erin dus dat is mooi. Ik vrees voor mijn koffer die hoogstwaarschijnlijk te zwaar is. Rond een uurtje of 4 stond Emanuel onze watchman voor de deur om ons goede dag te zeggen. Ook onze taxichauffeur die te voor een ghanees stipt op tijd is was er om 4 uur. Emanuel pakte mijn zwaarste koffer links en de zwaarste van Kelly aan zijn rechter arm en hoppa sjouwe maar. Nou hij gaf geen kick terwijl Kelly en ik sjouwend met onze lichtste koffers aan de haal gingen. In onze taxi ging de reis naar Accra airport super snel. Onze taxichauffeur reed aardig hard. Bij Accra pakte we een karretje en gingen we relaxen op het vliegveld. We zagen Kees en Joke en deden een drankje met hun. We hoorde via hun dat onze koffers gecontroleerd moesten worden dus dat gingen we maar doen. Gelukkig hoefde maar een koffer van mij open en konden we weer terug gaan zitten. We hadden echt bijna geen geld meer alleen nog maar euro’s dus van onze laatste euro’s gingen we wat te eten kopen en vlak daarna konden we inchecken. In de rij nog even gekletst met een Ghanees en de baliemedewerkster was super aardig. Ze vroeg wat we gedaan hadden en het leukste was dat ze onze te zware koffers door liet gaan. Dat was een flinke opluchting. We gingen naar boven door de douane en gingen even een aantal winkeltjes bezichtigen. We lazen wat in onze gestolen boeken uit ons huisje haha en mochten naar onze gate. Daar stonden er buiten honderden mensen muziek te maken en te dansen en er was een rode loper en veel paparazzi. We kregen te horen dat het Ghanese team aan kwam. We hadden een uurtje vertraging en toen het vliegtuig van de voetballers aankwamen mochten wij ook ons vliegtuig in. Beetje jammer want nu mistte we de voetballers. Gelukkig liepen we buiten vlak langs ze dus konden we ze nog even zie. In het vliegtuig sliepen we gelukkig een aantal uurtjes en we waren zo in Tripoli. Daar deden we wat yatzee op het vliegveld en hoefde we gelukkig minder lang te wachten omdat we vertraging hadden in Accra. Het duurde maar even en voordat we alweer landden in Nederland. Daar duurde het lang voordat we door de douane waren. Onze koffers hadden we gelukkig al snel. Ik had geen idee wie er voor mij aan schiphol stonden. Ik liep door de deur en daar stonden Shirley, Mandy, Sabina mijn ouders en Natasja. Ze hadden spandoeken en ballonnen. Ik was meteen ontroerd en super gelukkig. Nadat ik iedereen geknuffeld had gingen we richting huis waar we onderweg nog wat eten. Thuis hing er een spandoek met de tekst; Eerst in Ghana vertoeven, nu weer in Hoeven. Super leuk. Shirley ging met mij mee naar huis. Binnen gaf ik mijn cadeautjes wat iedereen super leuk vond. Rond een uur of 7 kwamen ze van de scouting mij ophalen en liepen we naar de tuin van een van de leidsters. Daar stonden alle kids met een rokje en deden een dansje en hing er een poster; welkom thuis tamara. In de avond kwamen wat vrienden langs van mijn ouders en keken we de wedstrijd van Nederland. Waar we wonnen. Dat heb ik gemist zeg, het Nederlandse team voor de tv supporteren. Het was een geslaagde avond al was ik erg moe. Lots of love Tamara.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
