Diary day one!

Daar gaat mijn droom in vervulling. Op naar Ghana samen met Kelly. Voor bijna 6 weken, dat word een groot avontuur met veel plezier en veel ervaringen. Na deze reis heb ik onwijs lang uitgekeken. Na alle inentingen, malariatabletten en dingen regelen staan nu mijn koffers klaar om te gaan. Natuurlijk niet zonder een knalfeest waar ik al mijn mates nog kan zien. Ik ga ze missen, maar kan niet wachten tot ik die gelukkige en lieve kindjes kan helpen.

Zondag 30 mei 2010:
Vandaag gaan we de lucht in echt spannend. Samen met mijn dinnies Mandy & Sabina en natuurlijk papa, mama & Natasja op naar Schiphol. Na een drama met parkeren ontmoeten we Kelly & aanhang in de hal van Schiphol. Inchecken geblazen, dat was zo gepiept. Onze koffers waren nog niet te zwaar dus dat is mooi kunnen er nog wat souvenirs mee terug. Nog even met zijn alle genieten van een warme chocomel en dan moet er afscheid genomen worden. Natuurlijk hield ik het niet droog. Ik ga iedereen missen, maar ga ook een geweldig avontuur tegemoet. Het afscheid nemen was moeilijk.. maar gelukkig ga ik met mijn friend Kelly samen de douane door. Daar nog even de traantjes wegvegen en diep zuchten en eventjes shoppen en genieten van een warm saucijzenbroodje, want dat zal wel de laatste zijn de komende maand. We waren zo aan het looki looki doen overal dat we de tijd een beetje vergeten waren. Dat werd een lange en snelle wandeling naar de gate die erg ver weg was. Daar aangekomen hadden we geluk dat het vliegtuig 20 min vertraging had want we waren té laat. Dat begint al goed. Kelly werd nog even gefolieerd want bij haar piepte het beveiligingspoortje. Heeft zij weer haha. Na even uitgerust te hebben mochten we eindelijk het vliegtuig in. Eerst werden we nog besnuffeld door een hond maar gelukkig mochten we doorlopen. Knap werk hoe zo’n hond dat doet. In het vliegtuig aangekomen moesten we nog eventjes iemand van onze stoel schoppen, want die zat verkeerd. Het zijn comfortabele stoelen en we hebben een dvdscherm. Kauwgom in en knauwen maar… op een camera konden we de onderkant van het vliegtuig zien dat was wel grappig. Voor we het wisten zaten we in de lucht en namen we wat mooie uitzichtfoto’s. Al snel kregen we een maaltijd. We mochten kiezen tussen chicken or fish. We namen allebei chicken en dat smaakte goed. Ook zat er een zalmsalade, een broodje, een echt hollands kaasje en een appeltaartje bij. Als echte Hollanders bewaarde we ons appeltaartje nog even voor later. Er gaat van alles door me heen. Ik ben zo benieuwd naar alles, vind het enorm spannend. Na een vlucht van bijna 4 uur zagen we al stukjes land. We zitten in Libie. In eerste opzicht meteen heel anders. Veel zand en de huisjes staan ver uit elkaar. Ook zien we veel natuur. We hadden gehoopt een olifant te spotten, maar dat zat er natuurlijk niet in. We kijken nu al uit naar onze safari die we in het midden van onze reis geboekt hebben. Na het klappen bij de landing op Tripoli werden we al meteen met voorkeur behandeld. We mochten meteen voor en werden erg aangekeken. Op het vliegveld moesten we ongeveer 2 uur wachten. We pakte mijn laptop erbij en gingen om de beurt patience spelen. We dronken wat en voor we het wisten waren de 2 uur om. Het weer viel nog wel een beetje tegen dus op naar Ghana en hopen op zon. We hopen dat ze onze koffers goed overladen want dat word automatisch gedaan. Als dat maar goed gaat. Ondertussen heb ik een goed plekje opgezocht voor het gelukspotje van Sabinia. Super lief en leuk dat ik die mee mocht nemen. Ik ga hem vaak meenemen en ik hoop dat het mij net zo veel geluk brengt als dat het potje Sabina heeft gebracht naar haar reis naar Curaçao. Ik hoop dat we nog eventjes op internet kunnen, maar de verbinding is slecht dus ik ben bang van niet. Bereik hebben we hier ook niet dus ik kan niets laten weten aan het thuisfront. Shit!! We ergeren ons nu al aan alle vliegen en oncomfortabele stoelen ik denk dat we te verwend zijn in het vliegtuig al zitten deze stoelen echt niet. Kelly en ik hebben ook een nieuw motto: ‘’Wen er alvast maar aan’’. We zijn wel al meteen gek op de bruine kindjes. Ze zijn zo schattig aaawh. Het internet is harstikke sloom, ik hoop dat we daar ook aan kunnen wennen haha. Er kwam meteen al een klein kindje naar ons toe en deed mijn laptop dicht. Kei grappig. Na lang wachten konden we eindelijk naar de gate. Daar moesten we erg lang wachten. Deze keer ging het beveiligingsapparaat niet af bij kelly. Lucky her. Bij de gate hoorde we dat het vliegtuig 1 uur vertraging had en moesten we daar dus lang wachten. Samen gingen we muziek luisteren op de i-pod van Kelly en spotte we een look a like van William van de Black eyed peas. Na lang wachten konden we eindelijk het vliegtuig in. Dit vliegtuig was zeker 2x zo groot. Gelukkig waren de stoelen net zo relaxt en konden we weer lekker gaan settelen. We zaten ook dit keer weer aan raam. Daar gingen we weer kauwgom knauwen en up to the sky. Buiten ging de zon langzaam onder dus maakte we super mooie foto’s. We kregen weer een hapje en een drankje. Deze keer waren het draadvleesjes zoals mijn zusje ze altijd noemt met aardappelen en een salade en een toetje + een lekker chocolaatje. Ik keek een leuke kinderfilm namelijk Tinkerbell en luisterde wat muziek en ging daarna een klein dutje doen, want ik was wel een beetje uitgeput van onze trip tot nu toe. Af en toe kwam dat schattige kindje van het vliegveld voorbij lopen en stak hij zijn tong uit. Als we dan onze tong ook uit deden steden lachte hij kei hard. Kei lief. Ik kan niet wachten tot alle andere blije gezichtjes in Ghana. Met ABBA in de speakers ga ik nu even tukken. Dat moet wel lukken want deze liedjes herrineren me aan the good singstar times met mijn chicutita Mandy. Af en toe hadden we wat turbulentie. De vlucht was goed gegaan. Op het vliegveld aangekomen in Accra moesten we een formulier invullen dat ging met moeite. Daarna konden we onze koffers ophalen. Soms moest de band wel 2x rond voordat we onze koffer eindelijk fatsoenlijk konden pakken want hij ging zo snel. Kelly en Miranda 2 begeleidsters van school kwamen we ons in Accra ophalen. Ze hadden een trotro ( een busje ) geregeld en meteen kwamen van alle hoeken Ghanezen ons helpen met onze koffers. We moesten ze van ons afslaan want 9 van de 10 keer willen ze daar ook geld voor. Daar moest ik wel erg aan wennen hoor. Ze zijn iets té behulpzaam. We gingen met de trotro naar ons hotel waar we 1 nacht overnachten. Van buiten konden we niet zo veel zien want het was pikkedonker. Eenmaal aangekomen in het hotel konden we even uitpuffen met een Fanta. Deze fanta is nog lekkerder als in Nederland dus dat bevalt me wel. We waren daar wel even aan toe, want het was meteen erg benauwd. We hebben ons ook meteen ingesmeerd met deet en zijn toen op het terras nog even gaan kletsen met Miranda & Kelly. Na eventjes gechillt te hebben gingen we naar onze hotelkamer. Hier keken we nog even tv en gingen slapen. Ik laat het maar allemaal over ons heenkomen. Het water is warm dus morgenochtend lekker een warme douche. We moeten er vroeg uit want we gaan naar Ada Foah waar ons huisje staat en waar we 6 weken zullen verblijven. Met onze hotelkamer is niets mis. Het is allemaal wel erg spannend. Lots of love Tamara!